Οι ανάγκες της ντομάτας σε νερό είναι σχετικά υψηλές λόγω του μεγάλου μεγέθους των φυτών, επομένως ο επαρκής και σωστός εφοδιασμός σε νερό είναι απαραίτητος για τη σωστή ανάπτυξη των φυτών.
Η καλλιέργεια της ντομάτας προς νωπή κατανάλωση μπορεί να γίνει στην ύπαιθρο ή στο θερμοκήπιο. Ένα πλήρως ανεπτυγμένο φυτό, στο στάδιο της καρποφορίας, στις ελληνικές κλιματικές συνθήκες καταναλώνει κατά μέσο όρο γύρω στα 1,5-2 λίτρα νερού την ημέρα. Οι απαιτήσεις σε νερό της υπαίθριας ντομάτας κυμαίνονται μεταξύ των 400 και 600 κυβικών μέτρων ανά στρέμμα, ενώ η ντομάτα θερμοκηπίου καταναλώνει συνολικά 600 με 700 κυβικά μέτρα ανά στρέμμα. Η πραγματική ποσότητα που χορηγείται στην καλλιέργεια είναι μεγαλύτερη, λόγω απωλειών από φαινόμενα εξάτμισης ή αποστράγγισης σε βαθύτερα στρώματα του εδάφους.
Οι απαιτήσεις διαφέρουν ανάλογα με το στάδιο ανάπτυξης του φυτού και την εποχή. Έτσι, η ανάγκη για νερό αυξάνεται από τη γονιμοποίηση μέχρι την αρχή της καρποφορίας, φτάνοντας το ανώτερο σημείο κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του καρπού, ενώ μειώνεται κατά την ωρίμανση. Τα κρισιμότερα στάδια είναι εκείνα της άνθησης και της καρπόδεσης. Ταυτόχρονα η ποσότητα του νερού που προσλαμβάνεται εξαρτάται και από τα χαρακτηριστικά του εδάφους.
Η κατανάλωση αυτών των ποσοτήτων νερού από τα φυτά οφείλεται κατά κύριο λόγο στη διαπνοή μέσω των φύλλων με μόνο ένα 5% περίπου να χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη. Έτσι το χειμώνα, που η διαπνοή είναι μικρότερη συγκριτικά με το καλοκαίρι, οι ανάγκες της καλλιέργειας σε νερό είναι μικρότερες και θα πρέπει να αρδεύεται κάθε 1-3 μέρες ή και αργότερα (ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες). Οι ανάγκες για νερό αυξάνουν προοδευτικά κατά την άνοιξη και τις αρχές του καλοκαιριού με την αύξηση της ηλιοφάνειας και την άνοδο της θερμοκρασίας και τα φυτά πρέπει να ποτίζονται 1-2 φορές τη μέρα.
Η έλλειψη νερού οδηγεί γενικά σε επιβράδυνση ή και σταμάτημα της ανάπτυξης καθώς και σε μείωση της πρόσληψης ασβεστίου, η οποία κατ’ επέκταση προκαλεί ασθένειες όπως η ξερή ή μαύρη κορυφή των καρπών (Blossom End Rot). Αντίθετα, η υπερβολική άρδευση δημιουργεί αναερόβιες συνθήκες εδάφους και επομένως προκαλεί τον θάνατο της ρίζας, την καθυστερημένη άνθιση και διαταραχές του καρπού καθώς και συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη ασθενειών.
Τουλάχιστον το 70% του ριζικού συστήματος της ντομάτας βρίσκεται στα επάνω 20cm του εδάφους. Επομένως, συνίσταται η στάγδην άρδευση με δυνατότητα παροχής υδατοδιαλυτής λίπανσης και ταυτόχρονο έλεγχο της αλατότητας.
Η ντομάτα είναι φυτό μέσης ευαισθησίας στην αλατότητα με την ηλεκτρική αγωγιμότητα να μην πρέπει να ξεπερνά τα 1,5-2 mmhos/cm. Υψηλή αλατότητα μειώνει το ποσοστό βλάστησης του σπόρου και επιβραδύνει την ανάπτυξη των φυτών μέχρι το στάδιο παραγωγής των καρπών όπου η ανθεκτικότητα αυξάνεται αρκετά. Αυξημένη αλατότητα συντελεί σε καλύτερη γεύση των καρπών λόγω της συγκέντρωσης των σακχάρων αλλά σε μικρότερη διάρκεια συντήρησης.
Πηγές:
1. M.M. Peet, G.Welles, Greenhouse Tomato Production, CAB International 2005, Tomatoes
2. Δ. Λυμπεροπούλου, Θερμοκηπιακή καλλιέργεια της τομάτας στο νομό Κορινθίας - Τεχνική της καλλιέργειας και προβλήματα, Πτυχιακή Εργασία, 2004, Τεχνολογικό Ίδρυμα Καλαμάτας
3. Ε.Ε. Γριενεζάκη, Βιολογική καλλιέργεια τομάτας υπό κάλυψη, Πτυχιακή Εργασία, 2013, Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Κρήτης, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας, Τμήμα Φυτικής Παραγωγής
